PDA

Επιστροφή στο Forum : Τεονοντίτιδες



Giannis12
21-01-12, 03:28
Πιστεύω πως καλό θα ήταν να υπάρχει ένα τέτοιο θέμα,γιατί είναι ο πιο συνήθης τραυματισμός σε εμάς που ασχολούμαστε με τα βάρη.



Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για έναν ασκούμενο που προπονείται συστηματικά, είναι ο κίνδυνος δημιουργίας τενοντίτιδας, ειδικά σε περιοχές που καταπονούνται πολύ, όπως οι ώμοι και τα γόνατα στην προπόνηση με βάρη κι οι αστράγαλοι, τα γόνατα και τα ισχία στο αερόμπικ ή στο τζόκινγκ.
Η τενοντίτιδα, με απλά λόγια, είναι μια φλεγμονή στον τένοντα που συνοδεύεται από τοπική αύξηση της θερμοκρασίας και περιορισμό των κινήσεων. Συνήθως στα αρχικά στάδια παρουσιάζεται σαν πόνος κατά την διάρκεια της ξεκούρασης ο οποίος "περνά" κατά την διάρκεια της άσκησης. Αργότερα μπορεί να εξελιχτεί κατά τέτοιον τρόπο που η οποιαδήποτε κίνηση να προκαλεί οξύ πόνο.


ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΒΑΣΕΙΣ ΤΕΝΟΝΤΙΤΙΔΑΣ
Οι μύες είναι αυτοί που κινάνε τα οστά. Τα οστά ενώνονται με τους μυς με τένοντες. Σε περίπτωση τενοντίτιδας ο μυς δεν μπορεί να μεταδώσει την κίνηση στο οστό κι οι "φυσιολογικές" κινήσεις είναι αδύνατες ή προκαλούν οδυνηρό πόνο.

ΑΙΤΙΕΣ ΤΕΝΟΝΤΙΤΙΔΑΣ
Οποιαδήποτε μορφή τενοντίτιδας οφείλεται σε έναν ή συνδυασμό των παρακάτω συνθηκών ή παραγόντων: Ελλιπές ζέσταμα πριν την προπόνηση(μακροχρόνια) - Κακή αποθεραπεία μετά την προπόνηση (μακροχρόνια) – Κατάχρηση ή υπερβολική προπόνηση σε νεαρή ηλικία – Έλλειψη επαρκούς δυναμώματος - Μυικούς πόνους που δεν προσέχτηκαν - Κληρονομική προδιάθεση - Λανθασμένες δραστηριότητες - Γρήγορη και υπερβολική σωματική ανάπτυξη - Μειωμένη ή καθόλου ποσότητα διατατικών ασκήσεων - Κατάχρηση φαρμάκων.

ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΕΝΟΝΤΙΤΙΔΑΣ
Από τη στιγμή που κάποιο σωματικό μέλος πάθει τενοντίτιδα οι επιπτώσεις θα είναι:
Μερική ή ολική ακινησία του μέρους όπου υπάρχει η τενοντίτιδα και γενικά περιορισμός της κινητικότητάς του.
Μακροχρόνια μπορεί να οδηγήσει σε μερική παράλυση και να χρειαστεί χειρουργική επέμβαση.
Αργά ή γρήγορα μπορούν να προσβληθούν κι άλλα σωματικά μέλη, συνήθως τα γειτονικά ή αυτά της άλλης πλευράς του σώματος λόγω αύξησης της "επιβάρυνσης" σε αυτά.
Ακόμα κι αν θεραπευτεί η τενοντίτιδα, το σημείο αυτό θα είναι "ευάλωτο" και μπορεί να ξαναπαρουσιάσει παρόμοιο πρόβλημα στο μέλλον.

ΧΡΟΝΙΑ ΤΕΝΟΝΤΙΤΙΔΑ
Η χρόνια τενοντίτιδα είναι αρκετά συνηθισμένη. Συνήθως σημαίνει:
Μακρύ διάστημα αποθεραπείας
Μακρύ διάστημα ειδικής προπόνησης
Μακρύ διάστημα αποχής από την άσκηση
Πιθανά χρόνια προβλήματα στο μέλλον
Συντήρηση με ειδικές ασκήσεις για όλη την υπόλοιπη ζωή
Πιθανό σταμάτημα αθλητικής δραστηριότητας
Προπονητική υστέρηση που μπορεί ή δεν μπορεί να καλυφτεί
Χρονική επανατοποθέτηση ατομικών στόχων

ΣΥΝΗΘΗΣ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΤΕΝΟΝΤΙΤΙΔΑΣ
Η συνήθης θεραπευτική αγωγή της τενοντίτιδας περιλαμβάνει:
Φυσικοθεραπεία-κινησιοθεραπεία
Λήψη ειδικών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων
Κινησιοθεραπεία-ειδική προπόνηση ενδυνάμωσης-ελαστικότητας
Τακτική ιατρική παρακολούθηση
Πολλά πρέπει-περισσότερα "δεν πρέπει"
Όταν η κατάσταση χαρακτηρίζεται ως «χρόνια», χρειάζεται ένα ελάχιστο περιθώριο τριών μηνών και μετά εφ' όρου ζωής προληπτική συντήρηση.

ΣΥΝΗΘΕΙΣ ΜΟΡΦΕΣ ΤΕΝΟΝΤΙΤΙΔΑΣ
Συνηθέστερες μορφές τενοντίτιδας είναι:
Αχίλλειου τένοντα
Μακράς κεφαλής δικεφάλου
Επικονδυλίτιδα (τενοντίτιδα στον αγκώνα/αγκώνας του "τενίστα")
Υπερακανθίου
Απαγωγών μηρού
Ωμου
Τενοντοελυτρίτιδα δακτύλων
Επιγονατίδας

ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΕΝΟΝΤΙΤΙΔΑΣ
Οι πληροφορίες που δίδονται εδώ είναι αναγκαστικά γενικές. Όμως ο κάθε τραυματισμός έχει τη δική του ιδιομορφία και χρειάζεται τον δικό του, ειδικό τρόπο αποκατάστασης. Αφού λοιπόν πάρετε την ιατρική συγκατάθεση:
Να αρχίζετε κάθε πρόγραμμά σας με παθητική προθέρμανση.
Μετά απ' αυτό να κάνετε ελαφρές διατάσεις-χωρίς υπερβολές.
Εφόσον ο γιατρός σας επιτρέψει αρχίστε απλές ασκήσεις χωρίς αντίσταση ("κινησιοθεραπεία") κι αργότερα ασκήσεις με αντίσταση (βαράκια, περικνημίδια).

ΣΗΜΕΙΑ ΠΡΟΣΟΧΗΣ:
Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να χρησιμοποιείτε ασκήσεις που δημιουργούν «πρόβλημα».
Δεν πρέπει να χρησιμοποιείται μεγάλη αντίσταση.
Το εύρος της κίνησης πρέπει να είναι στην αρχή μικρό και σταδιακά να τείνει προς το "φυσιολογικό" (μετά από σειρά προπονήσεων).
Η επιλογή των ασκήσεων πρέπει να γίνει από τον ιατρό και τον φυσικοθεραπευτή με τη βοήθεια του γυμναστή.
Όλες οι ασκήσεις θα πρέπει να εκτελούνται αργά και με απόλυτη συγκέντρωση.
Να κάνετε αρκετές επαναλήψεις και με τη "δέουσα προσοχή".
Η αντίσταση πρέπει να αυξάνεται σταδιακά.
Οι ασκήσεις σε ισοκινητικά μηχανήματα είναι ιδανικές για την αποκατάσταση.

ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΔΙΑΤΑΣΕΩΝ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΕΝΟΝΤΙΤΙΔΑΣ
(α) Αποφυγή ρικνώσεων και συμφύσεων. (β) Αποφυγή οργάνωσης ουλώδη ιστού. (γ) Αποφυγή του περιορισμού της ελαστικότητας του μυός. (δ) Διατήρηση της φυσιολογικής κινητικότητας της άρθρωσης. (ε) Συντόμευση του χρόνου αποθεραπείας.
ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ ΦΑΣΕΩΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΤΕΝΟΝΤΙΤΙΔΑΣ
1: Αποκατάσταση κινητικότητας της άρθρωσης (Φυσικοθεραπείες - μαλακές προοδευτικές διατάσεις - ασκήσεις χωρίς αντίσταση).
2: Αποκατάσταση μυϊκής δύναμης (Φυσικοθεραπείες - διατατικές ασκήσεις - ελεύθερες ασκήσεις - ασκήσεις με αντίσταση)
3: Ανάπτυξη μυϊκής αντοχής (Φυσικοθεραπεία - διατατικές ασκήσεις – κινησιοθεραπεία -ειδικές ασκήσεις αντιστάσεως - ειδικές κινητικές ασκήσεις).
4: Αποκατάσταση ταχύτητας – ευκινησίας - ειδικής δύναμης (Φυσικοθεραπεία – διατατικές –κινησιοθεραπεία - ασκήσεις δυναμώματος κι επιπλέον αν πρόκειται για αθλητή κάποιου αγωνίσματος προστίθoνται και: ασκήσεις απομίμησης τεχνικής - δυνάμωμα πάνω στη κίνηση του αγωνίσματος - αεροβικές δραστηριότητες).
5: Πλήρες ενδυνάμωμα/αποκατάσταση επάνοδος (Ειδικές ασκήσεις – διατατικές - σταδιακή εισαγωγή σε ένα "κανονικό" ασκησιολόγιο. Επιπλέον αν πρόκειται για αθλητή κάποιου αγωνίσματος προστίθονται και: αγωνιστικές κινήσεις - προπόνηση στο αγώνισμα – τεστ -"εκπαιδευτικοί αγώνες" - "φιλικοί αγώνες-τεστ" - ειδικές δοκιμασίες)



Πηγή : http://www.yourtrainer.gr/articles/80