PDA

Επιστροφή στο Forum : Υδατάνθρακες



Bane
24-08-05, 15:29
ΥΔΑΤΑΝΘΡΑΚΕΣ

ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΥΔΑΤΑΝΘΡΑΚΩΝ

Οι υδατάνθρακες είναι χημικές ενώσεις οι οποίες συναντώνται στη φύση σε πολλές μορφές. Διακρίνουμε τρεις κύριες κατηγορίες τους :
α) Τους μονοσακχαρίτες
β) τους ολιγοσακχαρίτες
γ) τους πολυσακχαρίτες.



ΜΟΝΟΣΑΚΧΑΡΙΤΕΣ

Ο αριθμός των ατόμων του άνθρακα που περιέχουν καθορίζει την ονομασία τους (τριόζες, τετρόζες, πεντόζες κι εξόζες). Οι εξόζες (περιέχουν έξι άτομα άνθρακα) θεωρούνται οι πιο σημαντικές (γλυκόζη, φρουκτόζη). Η γλυκόζη υπάρχει στα περισσότερα όσπρια και στους ξηρούς καρπούς ενώ η φρουκτόζη είναι το βασικό σάκχαρο των φρέσκων και ξηρών φρούτων. Η γλυκόζη αποτελεί την κύρια πηγή παραγωγής ΑΤΡ στο μηχανισμό παραγωγής ενέργειας και είναι η μόνη πηγή που χρησιμοποιεί ως «καύσιμο» ο εγκέφαλος.


http://www.bodybuilding.gr/forum/attachment.php?attachmentid=44793&stc=1


ΟΛΙΓΟΣΑΚΧΑΡΙΤΕΣ

Οι ολιγοσακχαρίτες διακρίνονται σε δισακχαρίτες, τρισακχαρίτες, κ.λ.π. και αντλούν την ονομασία τους από τον αριθμό ατόμων γλυκόζης που περιέχουν. Από τους δισακχαρίτες οι κυριότεροι είναι
Σακχαρόζη(ή σουκρόζη ή κοινώς ζάχαρη): Αποτελείται από ένα μόριο φρουκτόζης και ένα μόριο γλυκόζης.
Λακτόζη: Αποτελείται από ένα μόριο γλυκόζης και ένα μόριο γαλακτόζης και είναι το κύριο σάκχαρο στο γάλα. Είναι ποολύ λιγότερο γλυκιά από την ζάχαρη(γλυκήτητα 32,1 έναντι 100 της ζάχαρης)
Μαλτόζη: Αποτελείται από 2 μόρια γλυκόζης. Σχηματίζεται συνήθως από την ζύμωση πολυπλοκότερων υδατανθράκων.
Το μέλι είναι ιμβερτοποιημένο σάκχαρο, δηλαδή σακχαρόζη η οποία έχει μερικώς διασπαστεί σε γλυκόζη και φρουκτόζη

http://www.bodybuilding.gr/forum/attachment.php?attachmentid=44792&stc=1


ΠΟΛΥΣΑΚΧΑΡΙΤΕΣ

Οι πολυσακχαρίτες διακρίνονται σε δύο κύριες ομάδες : α) Σε αυτές που διασπώνται από τις πεπτικές ουσίες και χρησιμοποιούνται από τον οργανισμό για την κάλυψη διαφόρων λειτουργικών αναγκών και β) σε αυτές που ο οργανισμός αδυνατεί να διασπάσει και να απορροφήσει. Η πρώτη ομάδα περιλαμβάνει το γλυκογόνο (πολυσακχαρίτης του μυϊκού και ηπατικού ιστού) και το άμυλο. Η δεύτερη ομάδα περιλαμβάνει διάφορες ουσίες γνωστές με το όνομα «φυτικές ίνες» ή «άπεπτες ίνες».

http://www.bodybuilding.gr/forum/attachment.php?attachmentid=44789&stc=1


ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ - ΠΗΓΕΣ ΥΔΑΤΑΝΘΡΑΚΩΝ

Οι υδατάνθρακες εξασφαλίζουν περισσότερο από το 50% της απαραίτητης καθημερινής ενέργειας. Περιέχονται σε όλες σχεδόν τις τροφές (εκτός από τις ζωικές με εξαίρεση το συκώτι που περιέχει γλυκογόνο και τα γαλακτομικά προϊόντα που περιέχουν γαλακτόζη), σε διαφορετικές ποσότητες κι αναλογίες και σε μεγαλύτερες ποσότητες τους συναντάμε στη ζάχαρη, στο μέλι, στα φρούτα, στα δημητριακά, στο ρύζι, στις πατάτες, στα όσπρια και στα λαχανικά.
Οι υδατάνθρακες (με τη μορφή του γλυκογόνου) αποτελούν την προτιμώμενη πηγή ενέργειας στον αερόβιο κι αναερόβιο μηχανισμό παραγωγής ενέργειας και συμμετέχουν σε μία πληθώρα λειτουργιών του οργανισμού που στόχο έχει την εξασφάλιση και την παροχή «ενεργειακών καυσίμων».

http://www.bodybuilding.gr/forum/attachment.php?attachmentid=44790&stc=1


Επιπλέον συμβάλλουν στην διαδικασία μεταβολισμού του λίπους («το λίπος / λιπαρά οξέα καίγεται στη φλόγα των υδατανθράκων» - ), στην ανάπτυξη και στην επούλωση τραυματισμένων ιστών, αποτελούν τη μοναδική πηγή ενέργειας του εγκεφάλου (γλυκόζη), βοηθούν στην απορρόφηση κάποιων ανόργανων στοιχείων (κυρίως ασβεστίου και φωσφόρου) και παράλληλα βοηθούν στην αρμονική συμβίωση των διαφόρων μικροοργανισμών που υπάρχουν στο πεπτικό μας σύστημα κι οι οποίοι παράγουν την βιταμίνη Κ. Η επαρκής παρουσία υδατανθράκων στη διατροφή, μειώνει αναλογικά τις ημερήσιες ανάγκες σε πρωτεΐνες γιατί α) ο οργανισμός μπορεί να προμηθευτεί από αυτούς ορισμένα μη βασικά αμινοξέα και β) μειώνεται η πιθανότητα να χρησιμοποιηθούν πρωτεΐνες (αμινοξέα) για ενεργειακούς σκοπούς εφόσον το σώμα έχει αποθέματα ενέργειας από τους υδατάνθρακες (γλυκογόνο).

ΒΑΣΙΚΗ ΣΗΜΕΙΩΣΗ :

Από το γλυκογόνο των μυών παράγεται γλυκόζη που είναι απαραίτητη για τη σύσπαση των μυϊκών ινών. Το μυϊκό γλυκογόνο χρησιμεύει για την απόδοση έργου και δεν συμβάλλει στην αύξηση της γλυκόζης του αίματος γιατί ο οργανισμός δεν διαθέτει ειδικά ένζυμα για να επιτελέσει αυτή τη διαδικασία. Αντίθετα το γλυκογόνο του συκωτιού (ήπαρ) μετά τη διάσπασή του σε γλυκόζη προσφέρεται για τη στιγμιαία κάλυψη των αναγκών του οργανισμού σε περιπτώσεις όπου οι ανάγκες του σε γλυκόζη είναι μεγαλύτερες από τις συνηθισμένες. Το γλυκογόνο είναι το κύριο καύσιμο του οργανισμού κατά την αερόβια, την αναερόβια γαλακτική παραγωγή ενέργειας και την αναερόβια αγαλακτική παραγωγή ενέργειας (εφόσον η άσκηση διαρκεί πέραν των 15 - 20 δευτερολέπτων). Η φρουκτόζη έχει την τάση να αποθηκεύεται ευκολότερα ως γλυκογόνο του ήπατος.

ΙΝΣΟΥΛΙΝΗ

Η ινσουλίνη είναι μία ορμόνη του σώματος που εκκρίνεται από το πάγκρεας(β υπομονάδες νησιδίων του Langerhans) όταν η συγκέντρωση γλυκόζης στο αίμα ξεπεράσει κάποια όρια. Τα αποτελέσματα της αύξησης συγκέντρωσης ινσουλίνης είναι:
-Αυξάνει η διαπερατότητα των ιστών στην γλυκόζη, ενεργοποιώντας κατάλληλες πρωτεΐνες-μεταφορείς(GLUT 1-5) Αυτό έχει επίσης σαν αποτέλεσμα την αύξηση μεταφοράς θρεπτικών συστατικών στο εσωτερικό των ιστών που χρησιμοποιούν τις ίδιες πρωτεΐνες ως μεταφορείς(π.χ. κρεατίνη)
-Προάγει την σύνθεση γλυκογόνου από τους μυς και το ήπαρ, προωθώντας την γλυκονεογένεση(δημιουργία νέου γλυκογόνου) και μειώνοντας την γλυκογονόλυση(διάσπαση του γλυκογόνου για παραγωγή ενέργειας)
-Στα κύτταρα του λιπώδους ιστού προάγει την οξείδωση της γλυκόζης, που οδηγεί σε αυξημένη συσσώρευση λίπους.
-Αυξάνει τα επίπεδα αζώτου στο αίμα και ευνοεί τον αναβολισμό.



http://www.bodybuilding.gr/forum/attachment.php?attachmentid=44791&stc=1


Συμπερασματικά, εκρήξεις ινσουλίνης είναι ευνοϊκές μετά την προπόνηση, αφού ευνοούν τον αναβολισμό και την αναπλήρωση των χαμένων αποθεμάτων του μυϊκού ιστού. Η δημιουργία έκρηξης ινσουλίνης πριν την προπόνηση μακράς χρονικής διάρκειας (περισσότερο από 30 λεπτά) δεν συνίσταται, αφού μετέπειτα αφήνει το σώμα «στραγγισμένο» από άμεσα διαθέσιμες πηγές ενέργειας. Κατά τα άλλα η πρόκληση έκρηξης ινσουλίνης πρέπει να αποφεύγεται αφού δημιουργεί συσσώρευση λίπους, ενώ μακροχρόνια μπορεί να οδηγήσει σε απευαισθητοποίηση του παγκρέατος στην γλυκόζη και των κυττάρων στην ινσουλίνη, γεγονός που πιθανόν να οδηγήσει σε παχυσαρκία και τύπου β διαβήτη.

ΓΛΥΚΑΙΜΙΚΟΣ ΔΕΙΚΤΗΣ

Ο γλυκαιμικός δείκτης (GI) αντικατοπτρίζει την αύξηση της γλυκόζης του αίματος μετά από 2 ώρες από την κατανάλωση 50g τροφής, σε σχέση με την κατανάλωση μιας ίδιας ποσότητας υδατανθράκων (γλυκόζης), με δείκτη 100% .
Στην ουσία ο γλυκαιμικός δείκτης φανερώνει το ρυθμό με τον οποίο ο οργανισμός απορροφά τους υδατάνθρακες ή αλλιώς την ταχύτητα με την οποία αυξάνεται το επίπεδο της γλυκόζης στο αίμα. Όσο πιο γρήγορα αυξάνεται το επίπεδο της γλυκόζης (υψηλός γλυκαιμικός δείκτης), τόσο πιο γρήγορα απελευθερώνεται ινσουλίνη από τον οργανισμό, γεγονός που ταλαιπωρεί πολύ τον οργανισμό μας. Από την άλλη όσο πιο χαμηλός είναι ο γλυκαιμικός δείκτης, τόσο πιο αργά αυξάνεται το σάκχαρο στο αίμα, με αποτέλεσμα να απελευθερώνεται αργά η ινσουλίνη και τελικά να διατηρείται σε φυσιολογικά επίπεδα, ρυθμίζοντας αποτελεσματικά τις καύσεις του σακχάρου.
Ο γλυκαιμικός δείκτης μίας σύνθετης τροφής δεν εξαρτάται μόνο από τους υδατάνθρακες που περιέχει αλλά και από άλλους παράγοντες. Έτσι οι ραφιναρισμένες/επεξεργασμένες τροφές έχουν υψηλότερο γλυκαιμικό δείκτη από ότι οι ακατέργαστες. Επίσης, σε όσο υψηλότερη θερμοκρασία και για όσο μεγαλύτερο χρονικό διάστημα γίνεται η επεξεργασία της τροφής, τόσο αυξάνει ο γλυκαιμικός δείκτης της. Από την άλλη η αυξημένη περιεκτικότητα μιας τροφής σε πρωτεΐνες, υδατάνθρακες και φυτικές ίνες μειώνει τον γλυκαιμικό της δείκτη, αφού καθυστερεί την διάσπαση, απορρόφηση και μεταβολισμό των υδατανθράκων.

Πίνακας : Γλυκαιμικός δείκτης διαφόρων προϊόντων
Προϊόν Γλυκαιμικός δείκτης (%)
Γλυκόζη 100
Λευκό ψωμί 69
Μαύρο ψωμί 72
Λευκό ρύζι 72
Μαύρο ρύζι 62
Καρότα 92
Μήλα 39
Πορτοκάλια 40
Χυμός πορτοκάλι 46
Πατάτες ψητές 95
Πατάτες βραστές 70
Σόγια 15
Φασόλια γίγαντες 36
Μπανάνα 62
Παγωτό 36
Γιαούρτι 36
Μέλι 87
Πατατάκια 51
Φακές 29
Μακαρόνια 50
Δημητριακά 80

ΥΔΑΤΑΝΘΡΑΚΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΒΗΤΗΣ

Πολλές μελέτες έχουν εξετάσει την επίδραση μιας δίαιτας χαμηλού γλυκαιμικού δείκτη έναντι υψηλού γλυκαιμικού σε πολλές παθολογικές καταστάσεις, όπως ο σακχαρώδης διαβήτης και η παχυσαρκία και έχουν δείξει ότι μια δίαιτα υψηλού γλυκαιμικού δείκτη αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης του διαβήτη τύπου 2 και παχυσαρκίας τόσο σε άντρες όσο και σε γυναίκες. Επιπλέον, μια δίαιτα χαμηλού γλυκαιμικού δείκτη φαίνεται να έχει ωφέλιμη επίδραση στον έλεγχο του σακχάρου ατόμων με διαβήτη.
Η συμβουλή να τρώμε λιγότερους απλούς (ζάχαρη) και περισσότερους σύνθετους υδατάνθρακες (σιτηρά, δημητριακά, όσπρια) βασίστηκε στην υπόθεση ότι η κατανάλωση αμυλούχων τροφίμων θα οδηγούσε σε μικρότερη αύξηση του σακχάρου του αίματος συγκριτικά με τα ζαχαρώδη τρόφιμα.
Αυτή η υπόθεση όμως αποδείχτηκε υπερβολικά απλή γιατί η αύξηση του σακχάρου του αίματος μετά την κατανάλωση ενός τροφίμου που περιέχει σύνθετους υδατάνθρακες ποικίλει σημαντικά από τρόφιμο σε τρόφιμο και επιπλέον δεν είναι η ίδια σε όλα τα άτομα ακόμα και εάν καταναλώσουν την ίδια ποσότητα υδατανθράκων.
Αυτό συμβαίνει επειδή οι υδατάνθρακες των τροφών διαφέρουν μεταξύ τους όσον αφορά την ικανότητά τους για πέψη και απορρόφηση στο έντερο, εξαρτώμενοι από ποικίλους παράγοντες, που έχουν να κάνουν με τους ίδιους τους υδατάνθρακες (φύση του αμύλου κλπ), τη μέθοδο μαγειρέματος της τροφής, την περιεκτικότητά της σε ίνες, λίπος και πρωτεΐνες και άλλους παράγοντες -ενδογενείς ή εξωγενείς του εντέρου- που επηρεάζουν τη γαστρεντερική κινητικότητα και λειτουργία.

Συμπερασματικά, η ζάχαρη από μόνη της δεν ευθύνεται ούτε για την παγκόσμια ραγδαία αύξηση της παχυσαρκία ούτε του διαβήτη. Οι δύο κυριότερες αιτίες για την εμφάνιση και εξάπλωση αυτών των δύο νοσηρών καταστάσεων είναι η έλλειψη φυσικής δραστηριότητας και οι φτωχές διατροφικές συνήθειες.
Μελέτες τόσο στην Αμερική όσο και σε Ευρωπαϊκές χώρες έχουν δείξει ότι ο συνδυασμός φυσικής δραστηριότητας και μείωσης του λίπους στη διατροφή μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη σε άτομα που βρίσκονται ήδη σε προδιαβητικό στάδιο έως και 58%, να οδηγήσει σε μια μέτρια απώλεια βάρους της τάξεως του 7-10% του αρχικού σωματικού βάρους, και να μειώσει σημαντικά τον κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου.
Επιπλέον, ιδιαίτερα σημαντικό στοιχείο ενός σωστού διαιτολογίου είναι ο καλός καταμερισμός των θρεπτικών συστατικών, δηλαδή μικρά και συχνά γεύματα σε όσο το δυνατόν γίνεται σταθερές ώρες ώστε να επιτευχθεί η ισορροπία, ποικιλία και μέτρο που είναι χαρακτηριστικά ενός υγιούς τρόπου διατροφής.

ΥΔΑΤΑΝΘΡΑΚΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΙΤΑ

Σε αντίθεση με ότι πιστεύεται από μερικούς, ΔΕΝ συνίσταται η αποχή από τους υδατάνθρακες σε διαιτητικά προγράμματα ελάττωσης βάρους. Το σώμα, όταν στερείται τελείως υδατανθράκων, χρησιμοποιεί πρωτεΐνες από τους μυς ή λίπος για πηγή ενέργειας. Σε περίπτωση μακροχρόνιας δραστηριότητας χαμηλής/μέτριας έντασης, προτιμώμενη πηγή φαίνεται να είναι το λίπος.
Ωστόσο σε υψηλής έντασης, βραχυχρόνιες προσπάθειες(όπως η άρση βαρών), προτιμώμενη πηγή ενέργειας φαίνεται να είναι οι πρωτεΐνες. Γενικά συνίσταται σε περιόδους δίαιτας η διακοπή λήψης τροφών με υψηλό γλυκαιμικό δείκτη(αφού η έκρηξη ινσουλίνης τείνει να ευνοήσει την συσσώρευση λίπους) και αντικατάσταση τους με υδατάνθρακες υψηλού γλυκαιμικού δείκτη, σε συνδυασμό φυσικά με μείωση της ολικής θερμιδικής λήψης.

Σ.Η.Π. ΥΔΑΤΑΝΘΡΑΚΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ «ΚΟΙΝΟ» ΑΝΘΡΩΠΟ

Σ.Η.Π = Συνιστώμενες ημερήσιες ποσότητες.
Για άτομα με καθιστική εργασία κι όχι πολλές σωματικές δραστηριότητες, η ημερήσια θερμιδική πρόσληψη από υδατάνθρακες δεν θα πρέπει να ξεπερνά το 50 - 55% της συνολικής ημερήσιας θερμιδικής πρόσληψης. Από αυτές τις θερμίδες που προέρχονται από τους υδατάνθρακες, οι ολιγοσακχαρίτες δεν θα πρέπει να υπερβαίνουν το 10 - 15%. Το υπόλοιπο ποσοστό θα πρέπει να καλύπτεται κυρίως από άμυλο («σύνθετος υδατάνθρακας»).

Σ.Η.Π. ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΘΛΗΤΗ
Οι ανάγκες των αθλητών σε υδατάνθρακες είναι αυξημένες. Η απαιτούμενη ποσότητά τους προσδιορίζεται από τη μορφή, τη διάρκεια, την ένταση και τη συχνότητα της προπόνησης και του αγωνίσματος που συμμετέχουν. Συνήθως για τους αθλητές προτείνεται ένα μέσο ποσοστό πρόσληψης μεταξύ 60 - 65% της συνολικής θερμιδικής πρόσληψης .
Ιδιαίτερης σημασίας όμως είναι η πηγή προέλευσης των υδατανθράκων. Για τους αθλητές προτείνεται η ποσόστωση 30 - 35% ολιγοσακχαρίτες (ζάχαρη, μέλι) και 65 -70% πολυσακχαρίτες. Σύμφωνα με τον Strauzphberg (1975) οι αθλητές των αγωνισμάτων δύναμης και ισχύος έχουν ανάγκη από 700 γραμμάρια υδατανθράκων την ημέρα (700 Χ 4 =2800 θερμίδες από υδατάνθρακες), οι αθλητές των αθλοπαιδιών από 792 γραμμάρια και όσοι κάνουν αθλήματα αντοχής περίπου 805 γραμμάρια . Σε γραμμάρια ανά κιλό σωματικής μάζας, η ποσότητα των απαιτούμενων υδατανθράκων κυμαίνεται από 8 – 13 γραμμάρια.

ΡΙΒΟΖΗ

Είναι ένα απλό σάκχαρο, που αποτελεί μέρος των μορίων του RNA και του DNA.Η ριβόζη παίζει ρόλο στη σύνθεση του ΑΤΡ (τρισφωσφορική αδενοσίνη), πηγή ενέργειας των κύτταρων. Λόγω αυτής της ιδιότητας θεωρείται ότι δίνει περισσότερη ενέργεια και αντοχή κι επιταχύνει τη μυϊκή ανάρρωση.
Έρευνες έχουν γίνει κυρίως σε άτομα με καρδιακές παθήσεις, όπου τα επίπεδα ΑΤΡ είναι χαμηλά στο αίμα, με θετικά αποτελέσματα. Η ριβόζη μπορεί να είναι χρήσιμη σε άτομα που γυμνάζονται εντατικά, όπου οι μύες δεν έχουν αρκετό χρόνο να αναρρώσουν, αυξάνοντας τη σύνθεση του ΑΤΡ στους μυς. Δεν έχει επιβεβαιωθεί κάτι τέτοιο μέσα από έρευνες, όπως επίσης και δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι μπορεί να αυξήσει τον όγκο μυϊκών ιστών.

http://www.bodybuilding.gr/forum/attachment.php?attachmentid=44794&stc=1


Αντενδείξεις Να αποφεύγεται από άτομα με διαβήτη και ουρική αρθρίτιδα.Μπορεί να προκαλέσει υπογλυκαιμία, αυξημένα επίπεδα ουρικού οξέος, διάρροια, ναυτία και πονοκέφαλο.
Δοσολογία; Για ανάρρωση προτείνουν 3-10 γραμμάρια την ημέρα.Μπορεί να προσφέρει καλύτερη απόδοση σε άτομα που προπονούνται μία η και δύο φορές την ημέρα. Δεν θα έχει αποτέλεσμα για άτομα που γυμνάζονται 3-4 φορές την εβδομάδα.

Bane
24-08-05, 15:32
Είπα να κάνω ποδαρικό σε αυτόν τον τομέα του forum και έβαλα ένα κομμάτι από μια παλία μου εργασία, ραφιναρισμένο με νέες προσθήκες.
Κριτικές, υποδείξεις, παραλήψεις και παρατηρήσεις όλα δεκτά

Muscleboss
25-08-05, 14:48
thanks for the good read! tha kano sxolia molis vro xrono....

Muscleboss

Gasturb
06-07-06, 05:46
Πολύ καλό, keep posting


Gasturb

jjx
20-08-09, 02:49
καπου στο αρθρο λεει:

"Γενικά συνίσταται σε περιόδους δίαιτας η διακοπή λήψης τροφών με υψηλό γλυκαιμικό δείκτη(αφού η έκρηξη ινσουλίνης τείνει να ευνοήσει την συσσώρευση λίπους) και αντικατάσταση τους με υδατάνθρακες υψηλού γλυκαιμικού δείκτη, σε συνδυασμό φυσικά με μείωση της ολικής θερμιδικής λήψης."

Αυτο ειναι σωστο? ή μηπως το δευτερο επρεπε να ειναι "με υδατάνθρακες χαμηλου γλυκαιμικού δείκτη"??

Stephany Thes
20-08-09, 21:02
ναι λάθος είναι jjx. καλή παρατήρηση

Stephany Thes
25-10-09, 19:04
παιδιά, γενικότερα με απλές δραστηριότητες όπως ορθοστασία, αργό περπάτημα, πχ διάβασμα ξέρω γω καίγονται αρκετοί υδατάνθρακες?

Ballbreaker
25-10-09, 20:50
παιδιά, γενικότερα με απλές δραστηριότητες όπως ορθοστασία, αργό περπάτημα, πχ διάβασμα ξέρω γω καίγονται αρκετοί υδατάνθρακες?


Θερμιδες καιμε παντα

PMalamas
06-04-11, 22:49
Πολυ καλο..

gym
09-05-12, 18:31
ωραιο αρθρο σχετικα με τους υδατανθρακες....


:thumbup::thumbup:

Θεμιστοκλης
09-05-12, 20:31
Πολυ καλη δουλεια!
Λυθηκαν και οι τελευταιες αποριες που ειχα σχετικα με τους υδατανθρακες, ειδικοτερα στο κομματι οπου αναφερεται στη διαιτα και στους αθλητες!:clap: