Πραγματικά τραγική είδηση...
Ανιδιοτελής εργάτης του αγαπημένου μας αθλήματος ο Γιώργος Καπετανάκης, είτε ως αθλητής είτε ως παράγοντας. Αγαπητός από όλους, πάντα με αγνές προθέσεις, και με προσφορά που ποτέ δεν είχε προσωπικό όφελος. Κατά τη γνώμη μου η παρουσία του και μόνο στους σημερινούς αγώνες έφερνε πίσω λίγο από το χαμένο ρομαντισμό των προηγούμενων δεκαετιών.

Θα ήθελα να σταθώ όμως και την αρθρογραφία του στα περιοδικά Bodybuilding & Fitness και τις αγωνιστικές καλύψεις που έκανε σε μια εποχή χωρίς ιντερνετ που η μοναδική πληροφόρηση και σχολιασμός των αθλητών προερχόταν από τα περιοδικά.

Η πένα του Γιώργου ήταν η μοναδική μας ενημέρωση σχετικά με την έκβαση των αγώνων, και πραγματικά διαβάζαμε τόσες πολλές φορές τα άρθρα του που τελικά σχεδόν τα αποστηθίζαμε. Ο λόγος του με βαρύτητα σχετικά με τα δυνατά σημεία των αθλητών και την εξέλιξή τους, τα comparison, σχολιασμός του κάθε αθλητή ξεχωριστά, και αν σου έκανε κάποιο κομπλιμέντο μετρούσε πολύ γιατί ήξερες ότι και κρίση είχε και ότι ήταν ειλικρινής (τόσο ειλικρινής που δε δίσταζε να εκφράσει ανοιχτά τις διαφωνίες του με τα αποτελέσματα όπου αυτό συνέβαινε). Προσωπικά δε θα ξεχάσω ποτές τις λίγες προτάσεις που μου είχε αφιερώσει στο στο άρθρο του για δικό μου αγώνα το 2003 και είμαι βέβαιος ότι το ίδιο ισχύει και για άλλους αθλητές.

Tο ελληνικό bodybuilding είναι από σήμερα φτωχότερο.

Καλό ταξίδι Γιώργο