Σελίδα 2 από 2 ΠρώτηΠρώτη 12
Εμφάνιση αποτελεσμάτων : 16 έως 17 από 17
  1. 11-11-21 02:21 #16
    Προεπιλογή
    Φίλε πραγματικα θα στο γράφω σε κάθε ποστ που γράφεις.

    Είσαι άξιος συγχαρητηρίων. Μάγκας. Άντρας δυνατός.
    Εύχομαι ο Θεός που είναι μεγάλος , να κάνει απόψε ένα θαύμα να "καθαρίσει" το κεφάλι του αδερφού σου από κάθε σκέψη που τον βασανίζει τον καημένο.
    Γιατί είναι μεγάλο κρίμα ένας άνθρωπος να ταλαιπωρείται από τέτοια βάσανα. Δηλαδή δεν αξίζει σε κανέναν.
    Απάντηση με παράθεση
     

  2. 14-11-21 18:42 #17
    Προεπιλογή
    Παράθεση Αρχικό μήνυμα απο Levrone Εμφάνιση μηνυμάτων
    Φίλε πραγματικα θα στο γράφω σε κάθε ποστ που γράφεις.

    Είσαι άξιος συγχαρητηρίων. Μάγκας. Άντρας δυνατός.
    Εύχομαι ο Θεός που είναι μεγάλος , να κάνει απόψε ένα θαύμα να "καθαρίσει" το κεφάλι του αδερφού σου από κάθε σκέψη που τον βασανίζει τον καημένο.
    Γιατί είναι μεγάλο κρίμα ένας άνθρωπος να ταλαιπωρείται από τέτοια βάσανα. Δηλαδή δεν αξίζει σε κανέναν.
    Να σαι καλά φίλε μου. Ο αδερφός μου τώρα είναι "καλά". Δηλαδή δεν παίρνει φάρμακα αλλά υπό στενή παρακολούθηση από ψυχολόγο (και απόεμένα στο σπίτι). Το δύσκολο είναι η επανένταξή του και ο φόβος μην ξαναέρθει κάποια "καταιγίδα". Δεν είναι εύκολο να το εξηγήσω. Το μόνο "περίεργο' είναι που κάποια βράδια φοβάται μόνος μου και θέλει να κοιμάται μαζί μου. Δεν με πειράζει, απλά αγχώνομαι για το μέλλον. Πχ γνωρίζω γυναίκες αποφεύγω να τις φέρνω στο σπίτι. Θα ήθελα να έβρισκε μια κοπέλα να χώνεται στην αγκαλιά της. Είναι ωραίο παιδί, αλλά συνήθως οι γυναίκες θέλουν να τις αγκαλιάζουν, όχι να αγκαλιάζουν αυτές, καταλαβαινετε πως το εννοώ.

    Σήμερα έτρεξα Μαραθώνιο (καλά το 10ρι, αλλά μαρεσει να το λεω ετσι χαχα). Ο αδερφός μου όχι (δεν πρόλαβε τις συμμετοχές). Ήρθε να με δει όμως. Του χάρισα το μετάλλιο μου με την υπόσχεση να μου χαρίσει εκείνος το δικό του του χρόνου.
    Απάντηση με παράθεση
     

Σελίδα 2 από 2 ΠρώτηΠρώτη 12